Le Relais de Marrakech

Helemaal fris gaan we op weg naar de volgende camping: Le Relais de Marrakech.
We rijden over de tolweg en zijn grote delen "Alleen op de wereld". Heel af en toe zien we een andere auto en met de "automatische piloot" (cruise controle) aan rijden we met een snelheid van 95 km. per uur ook echt 95 km in dat uur! Dat schiet lekker op. De temperatuur stijgt naar zo'n 39 graden en nu is de airco toch wel lekker!
Net voor de lunchpauze op de camping arriveren we. En wat voor een camping!

                                 Vandaag een bezoekje aan de stad "Marrakech"

De temperatuur hebben we in ieder geval mee, zelfs de Marokkanen hier zeggen dat het momenteel wel erg heet is.We hebben een taxi besproken die ons naar de stad zal brengen en ook weer komt halen voor de som van 120 Dirhams en dat voor een rit van 18 km.
Precies op de afgesproken tijd staat de chauffeur klaar op de camping met een Mercedes van een jaartje of 30 oud en hobbelt ons naar het stadscentrum van Marrakech. De afspraak is dat hij ons bij het grote plein (Jemaa-El-Fna) afzet en ons 3 uur later weer oppikt.
Als we uitstappen zien we gelijk een van de markantste gebouwen van Marrakech : de hoge toren van de moskee.

Dit is een geweldig baken, als je deze in de gaten houdt kan je ook niet verdwalen.
Het eerste wat we doen is zorgen dat we aan voldoende Dirhams te komen, want niet iedere geldautomaat levert deze op commando.
Dan een tocht door de Souks en daar zijn er een paar van in alle soorten en maten. Natuurlijk wil de halve bevolking ons begeleiden door de verschillende Souks en ons helpen bij alle aankopen en met raad en daad bij staan,  maar beleeft wordt dat door ons afgeslagen; we trekken ons eigen plan.
Via de informatie die we zelf hebben meegenomen weten we dat er na anderhalve kilometer van het Jemaa-El-Fna  plein een Souk is, Bab Aylen, waar alleen de plaatselijke bevolking zijn inkopen doet en daar willen wij ze uiteraard ook doen.
Na een half uur lopen met de kaart in de hand en wel tien keer de goede raad dat de richting die wij op gaan niets te doen is, zetten we toch maar door en niet zonder spijt.

Dit is toch wel een zeer kleurrijk stukje Marrakech.  Fotograferen valt niet echt mee, niet iedereen is gecharmeerd van Thomas en Renée met knippende camera's. We houden ons dan ook zoveel mogelijk aan
de regels. Het lukt ons brood te scoren. Het is niet vers maar dat vinden we niet erg. De bakker bakt in de laatste week van de Ramadan geen brood voor 12 uur en we hebben intussen een paar broodloze dagen achter de rug. We behelpen ons met cakejes en chips, maar nu lonkt het oude brood toch echt wel:)
Tomaten en een lekkere meloen kosten minder moeite. Wij zijn ook al weer toe aan ons tweede glas versgeperste jus d 'Orange en gaan weer langzaam richting het grote plein met slangen bezweerders en snerpende fluiten en uiteraard heel veel tasjes en ander goedbedoeld spul.
Even dreigt het uit de hand te lopen bij een dadel-en pindaverkoper. Na eerst wat dadels geproefd te hebben valt ons oog op de pinda's met sesam en dat lijkt ons wel wat.
De verkoper geeft aan hoeveel hij er van in een zakje kan doen. Dat lijkt ons ongeveer twee ons maar hij wil daar heel graag 140 Dirham voor hebben en dat is € 14.00!
Wij kijken elkaar aan en zeggen de man dat deze vlieger echt niet op gaat. Renée, als echte handelsvrouw, biedt de man spontaan 30 Dirham waarmee deze even spontaan akkoord gaat.
Je moet dus nooit kopen zonder grof te onderhandelen, dat hebben we heel snel in de gaten.
Op het plein gaan we weer op zoek naar onze jus verkoper en laten nogmaals een paar glazen van dit goddelijk vocht voor ons persen. De vitamientjes voor vandaag zijn weer binnen.

Als we op de afgesproken tijd bij de taxi arriveren zit de chauffeur al naast zijn auto op de grond. Hij gebaart ons op de stoeprand te gaan zitten en zegt dat hij over 5 a 10 minuten vertrekt.
Ok, we zijn aan de vroege kant, dus misschien moeten we wachten op nog een passagier.
Na 10 minuten komt er een andere taxi waar we naar toe gestuurd worden. "onze taxi" blijkt met pech te staan. Onze chauffeur krijgt de helft van het afgesproken bedrag van zijn collega en deze brengt ons terug naar de camping waar wij met hem de hele rit afrekenen.
Zouden de taxichauffeurs in Nederland ook zo collegiaal zijn?

Morgen vertrekken we naar Imlill om vrijdag aan de trekking te beginnen. We hebben geen idee of er goede internetverbindingen zijn, dus het kan even duren voor we verder van ons laten horen.
Wij vergeten jullie niet:)

Salamalikoum Renée & Thomas