Marokko 2013

Marokko 2013
Klik op de foto en bekijk onze website!! www.thomasschoots.nl

dinsdag 30 juli 2013

De aanloop route 3

Van Malaga naar Marrakech!!

Het vliegtuig is keurig op tijd. Deze keer hebben we afgesproken dat Renée met een taxi naar het hotel zal komen.Ik heb op internet naar de prijzen van de taxi gekeken en mijn vermoeden is juist: Er wordt behoorlijk de hand mee gelicht. Er wordt geen taximeter ingeschakeld en de prijs wordt onderling door de chauffeurs afgesproken. Welkom in Malaga heet dit.
Vandaag gaat het pas echt beginnen. Renée is gisteravond laat aangekomen en wij hebben de nacht door gebracht in het Campanile hotel vlak bij het vliegveld. Aan een goede nachtrust was ik wel een beetje toe. De afgelopen nachten heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan vanwege onze viervoeter op de laatste camping bij Cordoba. De hele nacht heeft het dier lopen blaffen. Steeds als een campinggast het in zijn hoofd haalde om een plasje te gaan doen was het bal. Het beest bleef luid tekeer gaan tot onze gast weer in haar of zijn slaapzak lag. Dat alles in het kader voor onze veiligheid natuurlijk. Maar nu gaat het dan echt gebeuren: de vakantie begint nu echt.
In de aanloop route heb ik met verschillende Marokkaanse mensen gesproken onderweg en zij vinden het fantastisch dat je hun land komt bezoeken. Bij de Nederlanders zijn de meningen verdeeld. De een vindt het geweldig en de ander zegt: "dit nooit meer".
Maar dat heb je denk ik met ieder land dat je bezoekt. Gelukkig zijn we niet allen gelijk.
Wij kijken er naar uit om de cultuur van Marokko in al onze vezels op te snuiven en te genieten van alle geneugten die het land te bieden heeft.

Na een kort nachtje gaan we vroeg in de ochtend naar de boot.We zijn ruim op tijd, dus haast is er niet bij. Na een km. of 30 hebben we het eerste oponthoud. We worden door de politie in een fuik gedirigeerd. Er is een busje van de weg geraakt en die ligt nu op zijn kant in de berm. Door een sleepwagen wordt het busje weer op zijn pootjes gezet en afgevoerd. Rustig rijden we nu verder naar Algeciras waar we op tijd arriveren voor de boot. We laten onze papieren controleren en worden naar "vak 6" gedirigeerd. Omdat we het gevoel hebben dat er iets niet klopt gaan we op zoek naar het kantoor van de maatschappij waar we de overtocht hebben geboekt. Het kantoor hebben we snel gevonden en opnieuw bieden we onze papieren aan.
We kunnen nu gelijk de auto halen en aansluiten in de rij voor de boot. Iedereen zoekt een plaatsje in de schaduw alhoewel de temperatuur maar 28 graden is.
Na een half uur zien we het busje dat vanmorgen op zijn zijkant lag de haven binnen rijden. Ze komen schuin naast ons staan.
Nieuwsgierig als we zijn gaan we een praatje maken met het gezin. Het is wonderbaarlijk dat ze er zelf zonder al te veel schade vanaf gekomen zijn.

Het meest opvallende is toch de enorme, volgepakte auto's. De een nog voller dan de ander. Er zijn er bij die op breken staan.
Normaal zou de boot om 12.00 uur vertrekken, maar wat is normaal? Om twaalf uur nog geen boot te bekennen.
Eindelijk om 13.00 uur zien we een schip aanleggen, zo goed als leeg en snel kunnen de auto's aan boord.

Nu begint het feest pas goed. Aan boord van het schip zijn de douane en de politie. Ze verwachten dat je je keurig met paspoort en ingevuld toelatingspapier aanmeldt.
In eerste instantie weten we niet hoe dat er allemaal aan toe gaat. "Boven" moet je eerst in de rij voor paspoortcontrole. Er is een beambte die je document stempelt, maar dat gaat niet zo vlug. Alles bij elkaar hebben Renée en ik dik anderhalf uur geduldig staan wachten tot de stempel was verkregen en dan moeten we door naar loket 2 waar nog eens een half uur wordt gewacht op het inklaren van de automobiel. Dit alles onder een goed en gezellig gesprek met een Imam uit België die op vakantiebezoek gaat naar zijn familie in Marokko. Hij staat met 10! paspoorten van familieleden in de rij en intussen staat zijn zwager alvast in de rij voor de inklaring van de auto. (Dat scheelt uiteindelijk een half uur wachten, want zwagerlief is al aan de beurt als de paspoorten eindelijk gestempeld zijn. De Imam wringt zich naar voren en is 5 minuten later "klaar".)
Eigenlijk moeten wij een volgende keer onze kinderen meenemen om ze strategisch neer te zetten:)
Het is heel bewonderenswaardig dat al die mensen keurig op hun beurt staan te wachten zonder een onvertogen woord.
Precies twee uur te laat zijn we in Tanger. Daar begint het hele circus weer van voren af aan: stempels controleren, weer in de rij, ditmaal met auto en weer heel geduldig wachten.
We komen bij de slagboom waar een beambte onze papieren doorneemt en het paspoort en de inklaring van de auto van Renée inneemt en zegt: "Zet u de auto daar rechts maar neer".
Renée moet weer terug naar loket 1 om nogmaals het hele ritueel van voren af aan te doen.
Het blijkt dat als je de eerste keer in Marokko bent een dubbele check wordt uitgevoerd. Het systeem kent je dan nog niet. Je moet het allemaal maar weten nietwaar!
Uiteindelijk komt alles goed en zijn we op weg naar ons overnachtingsadres ten zuiden van Rabat in de badplaats Mohammedia.
Doordat het ramadan is, is het restaurant bij de camping gesloten. Het is anderhalve km lopen terug naar het dorp waar misschien?? nog iets eetbaars te krijgen is. Daar hebben we geen puf meer voor en ons diner vanavond bestaat uit chips,mini chorizoworstjes, een cakeje en een glaasje koude witte wijn. Ook hier passen we ons aan aan het land: "vasten":)
Ondanks dat het in Marokko 2 uur vroeger is als in Nederland gaat de zon al rond 20.00 uur onder.
Wij houden het voor "gezien" na een mooie zonsondergang en liggen om 21.00 uur uitgeput in bed. (Ach ja, voor ons is het eigenlijk al 23.00 uur)



 







Geen opmerkingen:

Een reactie posten