Marokko 2013

Marokko 2013
Klik op de foto en bekijk onze website!! www.thomasschoots.nl

woensdag 31 juli 2013

Le Relais de Marrakech


Helemaal fris gaan we op weg naar de volgende camping: Le Relais de Marrakech.
We rijden over de tolweg en zijn grote delen "Alleen op de wereld". Heel af en toe zien we een andere auto en met de "automatische piloot" (cruise controle) aan rijden we met een snelheid van 95 km. per uur ook echt 95 km in dat uur! Dat schiet lekker op. De temperatuur stijgt naar zo'n 39 graden en nu is de airco toch wel lekker!
Net voor de lunchpauze op de camping arriveren we. En wat voor een camping!


                                 Vandaag een bezoekje aan de stad "Marrakech"

De temperatuur hebben we in ieder geval mee, zelfs de Marokkanen hier zeggen dat het momenteel wel erg heet is.We hebben een taxi besproken die ons naar de stad zal brengen en ook weer komt halen voor de som van 120 Dirhams en dat voor een rit van 18 km.
Precies op de afgesproken tijd staat de chauffeur klaar op de camping met een Mercedes van een jaartje of 30 oud en hobbelt ons naar het stadscentrum van Marrakech. De afspraak is dat hij ons bij het grote plein (Jemaa-El-Fna) afzet en ons 3 uur later weer oppikt.
Als we uitstappen zien we gelijk een van de markantste gebouwen van Marrakech : de hoge toren van de moskee.

Dit is een geweldig baken, als je deze in de gaten houdt kan je ook niet verdwalen.
Het eerste wat we doen is zorgen dat we aan voldoende Dirhams te komen, want niet iedere geldautomaat levert deze op commando.
Dan een tocht door de Souks en daar zijn er een paar van in alle soorten en maten. Natuurlijk wil de halve bevolking ons begeleiden door de verschillende Souks en ons helpen bij alle aankopen en met raad en daad bij staan,  maar beleeft wordt dat door ons afgeslagen; we trekken ons eigen plan.
Via de informatie die we zelf hebben meegenomen weten we dat er na anderhalve kilometer van het Jemaa-El-Fna  plein een Souk is, Bab Aylen, waar alleen de plaatselijke bevolking zijn inkopen doet en daar willen wij ze uiteraard ook doen.
Na een half uur lopen met de kaart in de hand en wel tien keer de goede raad dat de richting die wij op gaan niets te doen is, zetten we toch maar door en niet zonder spijt.

Dit is toch wel een zeer kleurrijk stukje Marrakech.  Fotograferen valt niet echt mee, niet iedereen is gecharmeerd van Thomas en Renée met knippende camera's. We houden ons dan ook zoveel mogelijk aan
de regels. Het lukt ons brood te scoren. Het is niet vers maar dat vinden we niet erg. De bakker bakt in de laatste week van de Ramadan geen brood voor 12 uur en we hebben intussen een paar broodloze dagen achter de rug. We behelpen ons met cakejes en chips, maar nu lonkt het oude brood toch echt wel:)
Tomaten en een lekkere meloen kosten minder moeite. Wij zijn ook al weer toe aan ons tweede glas versgeperste jus d 'Orange en gaan weer langzaam richting het grote plein met slangen bezweerders en snerpende fluiten en uiteraard heel veel tasjes en ander goedbedoeld spul.
Even dreigt het uit de hand te lopen bij een dadel-en pindaverkoper. Na eerst wat dadels geproefd te hebben valt ons oog op de pinda's met sesam en dat lijkt ons wel wat.
De verkoper geeft aan hoeveel hij er van in een zakje kan doen. Dat lijkt ons ongeveer twee ons maar hij wil daar heel graag 140 Dirham voor hebben en dat is € 14.00!
Wij kijken elkaar aan en zeggen de man dat deze vlieger echt niet op gaat. Renée, als echte handelsvrouw, biedt de man spontaan 30 Dirham waarmee deze even spontaan akkoord gaat.
Je moet dus nooit kopen zonder grof te onderhandelen, dat hebben we heel snel in de gaten.
Op het plein gaan we weer op zoek naar onze jus verkoper en laten nogmaals een paar glazen van dit goddelijk vocht voor ons persen. De vitamientjes voor vandaag zijn weer binnen.


Als we op de afgesproken tijd bij de taxi arriveren zit de chauffeur al naast zijn auto op de grond. Hij gebaart ons op de stoeprand te gaan zitten en zegt dat hij over 5 a 10 minuten vertrekt.
Ok, we zijn aan de vroege kant, dus misschien moeten we wachten op nog een passagier.
Na 10 minuten komt er een andere taxi waar we naar toe gestuurd worden. "onze taxi" blijkt met pech te staan. Onze chauffeur krijgt de helft van het afgesproken bedrag van zijn collega en deze brengt ons terug naar de camping waar wij met hem de hele rit afrekenen.
Zouden de taxichauffeurs in Nederland ook zo collegiaal zijn?

Morgen vertrekken we naar Imlill om vrijdag aan de trekking te beginnen. We hebben geen idee of er goede internetverbindingen zijn, dus het kan even duren voor we verder van ons laten horen.
Wij vergeten jullie niet:)

Salamalikoum Renée & Thomas

dinsdag 30 juli 2013

De aanloop route 3

Van Malaga naar Marrakech!!

Het vliegtuig is keurig op tijd. Deze keer hebben we afgesproken dat Renée met een taxi naar het hotel zal komen.Ik heb op internet naar de prijzen van de taxi gekeken en mijn vermoeden is juist: Er wordt behoorlijk de hand mee gelicht. Er wordt geen taximeter ingeschakeld en de prijs wordt onderling door de chauffeurs afgesproken. Welkom in Malaga heet dit.
Vandaag gaat het pas echt beginnen. Renée is gisteravond laat aangekomen en wij hebben de nacht door gebracht in het Campanile hotel vlak bij het vliegveld. Aan een goede nachtrust was ik wel een beetje toe. De afgelopen nachten heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan vanwege onze viervoeter op de laatste camping bij Cordoba. De hele nacht heeft het dier lopen blaffen. Steeds als een campinggast het in zijn hoofd haalde om een plasje te gaan doen was het bal. Het beest bleef luid tekeer gaan tot onze gast weer in haar of zijn slaapzak lag. Dat alles in het kader voor onze veiligheid natuurlijk. Maar nu gaat het dan echt gebeuren: de vakantie begint nu echt.
In de aanloop route heb ik met verschillende Marokkaanse mensen gesproken onderweg en zij vinden het fantastisch dat je hun land komt bezoeken. Bij de Nederlanders zijn de meningen verdeeld. De een vindt het geweldig en de ander zegt: "dit nooit meer".
Maar dat heb je denk ik met ieder land dat je bezoekt. Gelukkig zijn we niet allen gelijk.
Wij kijken er naar uit om de cultuur van Marokko in al onze vezels op te snuiven en te genieten van alle geneugten die het land te bieden heeft.

Na een kort nachtje gaan we vroeg in de ochtend naar de boot.We zijn ruim op tijd, dus haast is er niet bij. Na een km. of 30 hebben we het eerste oponthoud. We worden door de politie in een fuik gedirigeerd. Er is een busje van de weg geraakt en die ligt nu op zijn kant in de berm. Door een sleepwagen wordt het busje weer op zijn pootjes gezet en afgevoerd. Rustig rijden we nu verder naar Algeciras waar we op tijd arriveren voor de boot. We laten onze papieren controleren en worden naar "vak 6" gedirigeerd. Omdat we het gevoel hebben dat er iets niet klopt gaan we op zoek naar het kantoor van de maatschappij waar we de overtocht hebben geboekt. Het kantoor hebben we snel gevonden en opnieuw bieden we onze papieren aan.
We kunnen nu gelijk de auto halen en aansluiten in de rij voor de boot. Iedereen zoekt een plaatsje in de schaduw alhoewel de temperatuur maar 28 graden is.
Na een half uur zien we het busje dat vanmorgen op zijn zijkant lag de haven binnen rijden. Ze komen schuin naast ons staan.
Nieuwsgierig als we zijn gaan we een praatje maken met het gezin. Het is wonderbaarlijk dat ze er zelf zonder al te veel schade vanaf gekomen zijn.

Het meest opvallende is toch de enorme, volgepakte auto's. De een nog voller dan de ander. Er zijn er bij die op breken staan.
Normaal zou de boot om 12.00 uur vertrekken, maar wat is normaal? Om twaalf uur nog geen boot te bekennen.
Eindelijk om 13.00 uur zien we een schip aanleggen, zo goed als leeg en snel kunnen de auto's aan boord.

Nu begint het feest pas goed. Aan boord van het schip zijn de douane en de politie. Ze verwachten dat je je keurig met paspoort en ingevuld toelatingspapier aanmeldt.
In eerste instantie weten we niet hoe dat er allemaal aan toe gaat. "Boven" moet je eerst in de rij voor paspoortcontrole. Er is een beambte die je document stempelt, maar dat gaat niet zo vlug. Alles bij elkaar hebben Renée en ik dik anderhalf uur geduldig staan wachten tot de stempel was verkregen en dan moeten we door naar loket 2 waar nog eens een half uur wordt gewacht op het inklaren van de automobiel. Dit alles onder een goed en gezellig gesprek met een Imam uit België die op vakantiebezoek gaat naar zijn familie in Marokko. Hij staat met 10! paspoorten van familieleden in de rij en intussen staat zijn zwager alvast in de rij voor de inklaring van de auto. (Dat scheelt uiteindelijk een half uur wachten, want zwagerlief is al aan de beurt als de paspoorten eindelijk gestempeld zijn. De Imam wringt zich naar voren en is 5 minuten later "klaar".)
Eigenlijk moeten wij een volgende keer onze kinderen meenemen om ze strategisch neer te zetten:)
Het is heel bewonderenswaardig dat al die mensen keurig op hun beurt staan te wachten zonder een onvertogen woord.
Precies twee uur te laat zijn we in Tanger. Daar begint het hele circus weer van voren af aan: stempels controleren, weer in de rij, ditmaal met auto en weer heel geduldig wachten.
We komen bij de slagboom waar een beambte onze papieren doorneemt en het paspoort en de inklaring van de auto van Renée inneemt en zegt: "Zet u de auto daar rechts maar neer".
Renée moet weer terug naar loket 1 om nogmaals het hele ritueel van voren af aan te doen.
Het blijkt dat als je de eerste keer in Marokko bent een dubbele check wordt uitgevoerd. Het systeem kent je dan nog niet. Je moet het allemaal maar weten nietwaar!
Uiteindelijk komt alles goed en zijn we op weg naar ons overnachtingsadres ten zuiden van Rabat in de badplaats Mohammedia.
Doordat het ramadan is, is het restaurant bij de camping gesloten. Het is anderhalve km lopen terug naar het dorp waar misschien?? nog iets eetbaars te krijgen is. Daar hebben we geen puf meer voor en ons diner vanavond bestaat uit chips,mini chorizoworstjes, een cakeje en een glaasje koude witte wijn. Ook hier passen we ons aan aan het land: "vasten":)
Ondanks dat het in Marokko 2 uur vroeger is als in Nederland gaat de zon al rond 20.00 uur onder.
Wij houden het voor "gezien" na een mooie zonsondergang en liggen om 21.00 uur uitgeput in bed. (Ach ja, voor ons is het eigenlijk al 23.00 uur)



 







zondag 28 juli 2013

De aanloop route 2

Ik begin aan deel twee van de aanloop route van Riaza naar Malaga en dan door naar de boot in Algeciras.
Om 8 uur ben ik start klaar om te vertrekken. Bij de poort word ik nog uitgezwaaid door de Spaanse familie. Ik ga richting Madrid.
Na een uurtje is het koffi tijd en ik besluit, hoe kan het ook anders, bij de Mac te stoppen. Dat is erg handig, want dan kan ik gelijk even kijken of er nog berichten zijn van het thuisfront. Ik parkeer mijn auto tussen wat andere Nederlandse kentekens waarvan ik zie dat hier Marokkaanse mensen in zitten. Er liggen al een paar mannen te slapen op een kleedje naast de auto.
Wij kennen dat verschijnsel wel. We hebben dit op de reis door Turkije ook meegemaakt. Zij rijden meestal in één streep van Nederland naar Marokko.
Dit blijft toch iedere keer weer een riskante onderneming met al de kleine kinderen in de auto en een vader die dodelijk vermoeid achter het stuur zit.
Bij de koffie zie ik de Marokkaanse moeders met hun kinderen 's morgens vroeg al lekker aan de friet zitten.
Meestal houden de gesluierde vrouwen wel een beetje afstand, maar door de kinderen, die uiteraard uitstekend Nederlands spreken, heb ik ook snel contact met één van de moeders. Ik vertel haar dat ik ook op weg ben naar Marokko  Ze vindt dit geweldig en er onstaat een gezellig gesprek in een onvervalst Rotterdams accent. Leuk om dat zo te horen. Vaak zijn de dames niet zo geweldig in het gebruik van de Nederlandse taal maar aan deze mankeerde niets.
Na een half uur neem ik afscheid. Zij gaan verder richting de boot van Algeciras naar Ceuta, nog zeker 8 uur rijden.

Zelf vervolg ik de weg richting Cordoba, nog een uurtje of 5 rijden. Om 15.00 uur ben ik op de camping die ik had uitgekozen. Het blijkt er een uit de categorie "weekendcampings". Het is vrijdag dus achter mij loopt het lekker door met mensen uit Cordoba en Sevilla. Op de camping staat het vol met houten huisjes en een fiks aantal stacaravans. Op het veld waar ik mij mag installeren zijn ongeveer 150 plaatsen. Er staan nog maar 3 tenten, dus ruimte genoeg.
De conversatie met de medecampeerders gaat erg stroef. Rechts van mij staat een Spaans echtpaar van ongeveer een jaar of tachtig die mij met een welgemeend "Ola" begroeten en  links van mij een Frans echtpaar die het met een kort knikje af doen. Het lijkt er op dat ik mijn stem de komende dagen wel kan sparen.
Tegen het eind van de middag ga ik even bij het zwembad kijken. Het is er gezellig maar lang niet vol. Of de grote vakantiehoos moet nog komen of de crisis heeft ook hier genadeloos toe geslagen. Inmiddels zijn er een paar tenten bij gekomen en we staan nu met zijn zessen op dit immense terrein.
Om 21.00 uur besluit ik om nog maar eens een menu del dia te nemen. De eerste gang is gelijk al prijs:  een soort huzarensalade gekruist met een Rusisch ei.
Een mega bord vol!  Als de tweede gang doorkomt: kip met knoflook en uiteraard frieten sta ik in tweestrijd.Vraag ik om een doggybag of haak ik af. Dit is zelfs voor een paard teveel.  Van mijn tweede vino tinto blijft ook nog de helft over. Er worden inmiddels allerlei tafels het terras voor het restaurant opgesleept en een geluidsinstallatie aangesloten. O jee heb ik dat? Ja hoor dat heb ik: DISCO!! En dan wordt het terrein ook nog goed bewaakt door een over ijverige viervoeter aan een lange lijn.

Ik ben bang verzekerd te zijn van een kort nachtje! En dat komt uit.Ver na middernacht val ik pas in slaap als de viervoeter eindelijk zijn bek houdt! Maar kamperen blijft een feest!! Morgen naar Malaga en wachten op het vliegtuig uit Nederland;en dat is geen straf.

vrijdag 26 juli 2013

De aanloop route.

Het is zover. Om half vier gaat de wekker, opstaan thee zetten, broodje maken en wegwezen.
Eerst de tank nog maar eens gevuld en dan op pad.
Onvoorstelbaar hoeveel verkeer er al op de de weg is. Het lijkt wel vrijdagavond.
Toch mag ik niet klagen. In 5 uurtjes ben ik in Parijs en van Parijs is het nog ruim 200 km naar Tours.
Bij aankomst op de camping is het een drukte van belang. Er is een of andere show van oude auto's met daaraan gekoppeld een soort van bingo en uiteraard een grill party.



Op de camping zelf is het nog vrij stil. Het is een municipal met een heel vriendelijk prijsje voor een overnachting. € 8.50 was de som die ik moest betalen.

22/07/2013

Vandaag gaat het weer verder zuidwaarts richting de Pyreneeën naar Puenta la Reina.
Er is een schitterend complex aan de rand van de stad waar 100 pelgrims kunnen overnachten.Ook is er een kleinschalige camping ingericht waar je voor een redelijk tarief kunt staan.
Over het eten hoef je ook niet in te zitten voor € 10 krijg je een een goede maaltijd.
Hier wil ik nog een dag extra blijven om de stad nog eens uit te pluizen en wat uit te rusten.



Na het menu kom ik terug op de camping en zie hoe een Nederlands echtpaar nog de barbecue aan heeft maar de lucht voorspelt weinig goeds.Nog geen vijf minuten later steekt er een harde stormachtige wind op.
Een vijftal motorrijders arriveert ook op de camping en proberen hun kleine tentjes op te zetten.Door de storm wordt dit een hilarisch gevecht met tentdoek, haringen en scheerlijntjes.Even later voel ik de eerste spetters al en iedereen die nog buiten is schiet de tent in.

Ook daar zijn ze niet veilig als de eerste hagelstenen naar beneden
komen. In een razend tempo worden de tentjes weer afgebroken of met stokken en al in de wc gedumpt.Ook het Nederlandse echtpaar heeft besloten om een eind te maken aan de Grill sessie en alles in de auto te laden wat beslist droog moet blijven.De grill wordt met een emmer water geblust.De motorrijders hoor ik nog zeker een uur bezig om alles maar zo goed als het kan droog te houden.De volgende ochtend wacht mijn buurvrouw een onaangename verrassing al zij een bezoek wil brengen aan het toilet.Het toiletgebouw is omgetoverd tot Hostal door de motormuizen.Na veel gerammel en lawaai zijn ze berijdt om een van de toiletten te ontruimen en kan de buurvrouw met ernstige hoge nood eindelijk terecht.
Wat een stormpje al niet teweeg kan brengen.Buurvrouw Chantal knoopt een praatje aan waar ik van plan ben om naar toe te gaan. Als ze de tekst op het reservewiel leest dat het naar de Hoge Atlas in Marokko gaat kan ze haar ogen niet geloven.Dat is ook nog een droom voor mij zegt Chantal maar Hubert haar vriend heeft haar bezworen dit nooit van zijn hele leven over de weg te doen, en als Chantal zo nodig naar Marrakech moet zal dat met het vliegtuig moeten gebeuren. Inmiddels heeft Hubert ook een vrij toilet verovert en sluit aan bij ons gesprek. Als Hubert hoort van mijn plannen zegt hij:" dat nooit!" Zelf zijn ze een beetje aan het rondkijken op de Camino naar Santiago de Compostela maar dat loopt niet zo gesmeerd als dat zij zich dat hadden voor gesteld. De slaapzalen bij de overnachtingsadressen is een nachtmerrie van alle snurkende en ronkende mensen. " Ik doe geen oog dicht" zegt Hubert.
Ik vertel dat de mogelijkheid om bij een Hostal aan te kloppen erg goed werkt.Het kost iets meer maar dan heb je ook een eigen kamer.
Gezellig zitten we nog wat te bomen over de onmogelijkheden van het over de weg reizen naar Marokko en ik merk dat Hubert toch wel een beetje begint te ontdooien.
Zij besluiten in te pakken en weer een stukje verder te reizen. Nadat ik ze er op gewezen heb dat Puenta la Reina een mooi stadje is om te bezoeken zetten zij de auto volgeladen bij de camping neer en gaan te voet de stad verkennen. Na een paar uur komen komen Hubert en Chantal weer terug en drinken eerst een watertje. We raken opnieuw aan de praat de volgende uren worden er allerlei bomen op gezet wat wel en niet kan.
Zij beslissen dat ze nog een nachtje blijven en het lijkt hen een goed plan om samen vanavond heerlijk de grill weer eens op te stoken.
Tegen vijven drinken we samen een wijntje als de lucht weer dicht trekt en het volgende onweer nadert.Op een draf gaan we snel naar het restaurant waar we aanschuiven voor een goed menu en een flink glas rode wijn.Hubert heeft zowaar contact gelegd met Helma van Maroc travel om te kijken wat er voor hen mogelijk is. Zo zie je maar: zeg nooit nooit!
Het is middernacht als we de vergadering sluiten en  lekker gaan slapen. Morgen wacht mij de volgende stap naar het zuiden. Vlak boven Madrid, in een natuur gebied ligt het plaatsje Riaza.


24/07/2013
Na hartelijk afscheid te hebben genomen van Chantal en Hubert duik ik onder de wol. Morgen weer vroeg op. Om 8.00 uur sluip ik van de camping en reis via Soria naar Riaza. Om 13.00 uur sta ik op de camping. Het is zoeken naar een schaduw plaatsje maar na een kwartier is alles gefikst. Even later komt de buurvrouw met een fles onder haar arm  
en wat nootjes en of ik wil of niet over een half uur staat de tafel gedekt en aanschuiven maar weer. Gastvrijheid zonder grenzen!!



Ook hier besluit ik om nog maar een dag langer te blijven.Het internet is sterk verbeterd sinds vorig jaar en er is zelfs een zone waar niet betaald hoeft te worden. Dat is lekker meegenomen.Na de siësta ruim ik de auto een beetje op en ga wat aan de blog werken zodat het thuisfront ook op de hoogte blijft van alles wat ik uitspook.Tegen de tijd dat de Spaanse mensen gaan eten denk ik er over na om de tanden te gaan poetsen en lekker de daktent in te duiken. Mis want daar staat buurvrouw Estrella weer met een bord met eten en zegt op een gebiedende toon: EET Thomas!!


Gewillig laat ik mij overhalen en ga aan de slag met deze klus.Vriendelijkheid kent geen tijd is het bekende speekwoord.

zaterdag 20 juli 2013

3089 km naar Imlil in "Marokko"

                 

                                                    Eerst nog even dit!!
Wij zijn er klaar voor!! U ook? Sponsor ons op deze tocht naar de TOP in zeven dagen.
Doneer een EURO per dag aan het KWF
http://www.kwfkankerbestrijding.nl/Pages/Home.aspx
Met € 7 steunt u een fantastisch doel!! En wij laten u meegenieten van onze belevenissen via facebook,twitter en Blog 

http://multisleur2012.blogspot.nl/
Alvast hartelijk dank en laat weten of u van de partij bent!!                   



                                                 De reis kan beginnen
Het plan is om morgen op 21/07 om 04.00 uur te starten met de aanlooproute naar de Hoge Atlas. De eerste etappe brengt mij naar Tours, plus minus 700 km.
Vandaar gaat het naar Puente la Reine bij Pamplona. Hier wil ik een rustdag inlassen om nogmaals te genieten van de pelgrims die onderweg zijn naar Santiago de Compostela.
Er is een kleinschalig kampeerterreintje waar je heerlijk rustig kunt staan.
En er is een goed restaurant waar je lekker kunt eten plus een aantal grote slaapzalen waar de pelgrims kunnen overnachten.
De stad is een belevenis op zich en helemaal ingesteld op de pelgrims.
Ik kan het hier wel een dag uithouden.
Vandaar gaat het richting Raiza, 100 km ten noorden van Madrid.
Ook weer een prachtig gebied op 1000 m hoogte, waar in de winter veel geskied wordt.
Dan naar Santa Elena, dat ligt in het schitterende natuurpark Despenaperros.
Ook hier wordt weer een rustdag ingelast om de benen maar weer eens aan een aantal wandelkilometers te laten wennen.
Daarna op naar Malaga waar Renée aankomt met het vliegtuig om samen verder te gaan naar de Hoge Atlas.

Salamalikoum Renée & Thomas



dinsdag 16 juli 2013

Nogmaals alles een keer uitpakken!!



Alles wat we getest hebben heeft het keurmerk goed en uitstekend gekregen.
En dat is uiteraard een fijn gevoel.
De zekerheid dat je in ieder geval er alles aan gedaan hebt om de trekking optimaal te laten verlopen!!







Salamalikoum Renée & Thomas

http://multisleur2012.blogspot.nl/


















woensdag 3 juli 2013

Laatste test weekend!!

Het laatste testweekend staat voor de deur.
Kijken of we alles mee kunnen krijgen wat gepland is. Zowel met warm als koud weer moeten we rekening houden dus de kledingbakken zijn goed gevuld.
In Marrakech waar de temperatuur wel kan oplopen tot 45 graden kan het in de Hoge Atlas nog wel vriezen.
Als alles goed gaat zijn we er goed op ingespeeld en kan er bij ons niets aanbranden.
Maar eerst nog maar eens flink testen. Zowel de uitrusting als de benen komen aan bod.
We hebben drie dagen uitgetrokken om rond Nijmegen nog flink kilometers te maken om dan met een goed gevoel en een getraind lijf aan de spectaculaire beklimming van de Jebel Toubkal te beginnen.

http://www.mountain-forecast.com/peaks/Toubkal/forecasts/1500

Hieronder is de paklijst zoals die is versterkt door de trekkingsorganisatie.

Wandeltrektocht Hoge Atlas;  trekking paklijst

Dagrugzakje – voldoende groot!
Zorg dat je dagrugzak niet te klein is (min. 25 liter, iets groter mag ook). Uiteindelijk neem je nog heel wat mee tijdens een wandeldag. En als je ’s morgens begint met fleece of trui aan, is het prettig als die er ook nog in past. Wat moet er in:
  • je regenkleding; regenjas én broek zijn verplichte kost bij het wandelen in de bergen. Het weer kan altijd omslaan ook al lijkt het ’s ochtends nog zo mooi. Als je een hoge pas oversteekt kan het daar flink waaien; een regenjas beschermt ook tegen de wind;
  • een warme trui of fleece;
  •  1 of 2 waterflessen; bijv. een kleinere aan de buitenkant voor een snelle slok en een grotere binnenin als voorraad. Minimaal 2 liter moet je mee kunnen nemen. Veel drinken is belangrijk als het warm is en je veel zweet. Ook bij het acclimatiseren aan je verblijf op hoogte (> 2.000m.) is het belangrijk om veel te drinken;
  • fototoestel, zonnebrand en een klein ehbo pakketje; pleisters, snelverband, betadine, reddingsdeken en wat paracetamol. Paracetamol helpt goed bij beginnende ‘hoogte’ klachten en geeft snel wat extra energie als het fysiek even ‘wat minder gaat’;
  • slippers of sandalen (teva’s), evt. een lees- of puzzelboek: in de zomer is er vaak een lange pauze tijdens/na de middag. Slippers of sandalen om een beetje te lopen (bijv. naar een beekje om pootje te baden!) zijn dan prettig. Of een lees- of puzzelboekje.
  • stijgijzers / pikkel; in de winter en bij sneeuw hoger in de bergen (ca. eind oktober / half mei) zijn stijgijzers en pikkel nodig voor de Toubkal. Deze kunnen evt. lokaal gehuurd worden (ca. € 5,- per dag).
Zorg dat je dagrugzak comfortabel zit, je loopt er de hele dag mee. Goede schouderbanden en bij voorkeur een stevige heupband; dat verdeelt het gewicht beter. Als je makkelijk zweet kan een speciale laag om zweet te absorberen prettig zijn. Ook een extra T-shirt voor onderweg is dan fijn. Bij aankomst op een hoge pas of rustplek kun je dan je natte shirt omwisselen en koel je minder snel af. Kijk ook of je dagrugzak handige vakken of bevestiging heeft voor je camera en Dan hoeft je rugzak niet steeds af als je een slokje wilt drinken of een foto wilt maken. In de winter moet ook je pikkel er aan vast kunnen.

Slaapzak /lakenzak / kussenloop
Hoe warm die moet zijn hangt af van de tijd van het jaar en of je ook gaat kamperen.
In de zomer kan het, zeker in de lagere dorpen (ca. 1.500m.), zelfs warm zijn en is een extra (koele) lakenzak aan te raden. Als je naar de Toubkal hut (3.200m!) gaat en daar kampeert, weet dan dat er ook in de zomer nog kans is op nachtvorst. In de berghut slaap je met meer mensen op een (onverwarmde) kamer; daar blijft de temperatuur wel boven 0.
Een kussensloop is een goede aanvulling.   

Slaapmatje
Als je gaat kamperen hoef je geen tent mee te nemen. Er gaan tweepersoonstenten mee. Voor de deelnemers zijn er desgewenst dunne slaapmatrasjes beschikbaar. De ervaring leert dat deelnemers liever hun eigen goed isolerende slaapmatje mee brengen. Een goed matje isoleert tegen de kou die vanuit de grond komt. Je kampeert op stenige ondergrond. Een zogenaamd zelfopblazend matje (niet té dun), type thermarest (self-inflating) is ideaal.    

Weekend-tas (of grote rugzak of plunjebaal)
De tas die je afgeeft voor het bagagevervoer (max. 15 kg) wordt vervoerd op muildieren. Een harde koffer is niet praktisch voor in de draagmanden van het muildier (een kruising tussen paard en ezel met de behendigheid van een ezel en de kracht van een paard). Bijvoorbeeld een stevige weekend-tas met rits van boven is zeer geschikt. Ook voor jezelf om tijdens de trektocht elke dag weer in en uit te pakken. Als je liever een grote rugzak of plunjebaal gebruikt mag dat natuurlijk ook. Om te voorkomen dat riempjes of banden beschadigen is een ‘flight-bag’ als extra bescherming een goede tip. De bagage wordt met touwen over de draagmanden vast ‘gesjord’. Onderweg schuurt de bagage langs elkaar en door het vastsjorren staat deze onder druk. Zorg dat kwetsbare spullen goed verpakt zijn. Plastic boodschappen tassen zijn handig om je spullen overzichtelijk in te pakken en bieden (extra) bescherming tegen regen. Spullen die je tijdens de trektocht niet nodig hebt kun je achterlaten in het hotel. Een aparte tas om je spullen in achter te laten is dan handig.

Stevige wandelschoenen
Wandelen in de Hoge Atlas betekent veel stijgen en dalen op stenige ondergrond. Stevige wandelschoenen zijn aan te raden. Hoge schoenen helpen om op de vaak stenige ondergrond de kans op verzwikken te beperken. In de zomer loop je lekker met lichte en toch stevige schoenen; categorie A/B. Zorg wel voor een goed profiel! In de winter moeten er, zeker als je de Toubkal op wilt, ook stijgijzers (met riempjes) onder kunnen. Neem ook voldoende sokken (ook aparte voor ’s avonds) mee.

Stijgijzers / pikkel
In de winter en bij sneeuw hoger in de bergen (ca. eind oktober / half mei) zijn stijgijzers en pikkel nodig voor de Toubkal. Deze kunnen evt. lokaal gehuurd worden (ca. € 5,- per dag)

Wandelstokken
Als je graag met wandelstokken loopt neem ze dan zeker mee. De wandelingen gaan bijna elke dag wel over een pas en dan moet je ook afdalen. De afdaling vanaf de hoogste berg, de Toubkal, gaat deels over helling met steengruis; veel mensen vinden het daar zeker prettig om met wandelstokken te lopen.

Krukje of klein kampeerstoeltje
Als je kampeert zit je tijdens de gezamenlijke maaltijden op matjes op de grond. Rondom een afzonderlijke mat die als tafel dient. Vindt je het lastig om langere tijd op de grond te zitten neem dan zelf een opvouwbaar klein ‘krukje’ of stoeltje mee.

Slippers of sandalen
Niets lekkerder dan onderweg of bij aankomst je wandelschoenen (even) uit doen. Voor tussen de middag en in elk geval voor ’s avonds is het prettig om ook slippers of sandalen bij je te hebben. Ook is het goed om te weten dat je in Marokko bij binnenkomst je schoenen uit doet en dus ook op de mat en de matjes waar je tijdens de maaltijden op zit. Neem ook warme sokken mee voor ’s avonds. NB - in de berghut ‘refuge du Toubkal’ zijn bergschoenen ‘in huis’ niet toegestaan, er zijn (beperkt) plastic slippers voor de gasten.

Toiletspullen
Doe zoveel mogelijk van je toiletspullen over in kleine flesjes en flacons. Een dunne handdoek en een dunne washand drogen sneller. Als je kampeert kun je vaak een beetje ‘badderen’ bij een beekje. Voor vrouwen is een omslagdoek oid dan praktisch.

Zaklamp
Een zaklamp is bij een gîte/berghut tocht handig en bij het kamperen onmisbaar. Een lamp die je op je hoofd kunt doen is praktisch; ook voor de beklimming van de Toubkal waarbij je vaak vroeg van start gaat; als het nog donker is.

Spelletje, tijdschrift, lees- of puzzelboek
Voor ’s avonds en de langere middagpauze. In de gîtes/Berberhuizen en in de berghutten is elektriciteit en kun je ook batterijen opladen.

Sneldrogende winddichte wandelkleren
Een spijkerbroek raden wij echt ten strengste af. Je hoeft geen superdure* materialen te hebben maar neem ‘verstandige’ kleding mee die lekker los en ook luchtig. Als de zon in de bergen schijnt is deze fel en geeft ook écht warmte! Een luchtige blouse met een kraagje en lange mouwen beschermt ook je nek tegen de zon. En in de bergen kan het weer snel veranderen. Op hoge passen staat vaak een stevige wind.


Paklijst
-          Fototoestel (eventueel een extra geheugenkaart!)
-          Grote (weekend) tas (evt. ‘flight-bag’ ter bescherming)
-          evt. (plastic) tas voor spullen die je niet nodig hebt tijdens de trektocht en je wilt achterlaten in het hotel. NB als je in Marrakech geen zin hebt om steeds met je dagrugzakje rond te sjouwen neem dan een extra (linnen) schoudertas mee waar je een flesje water, je fototoestel en evt. een boek (reisgids) in kunt meenemen.
-          Wandel(berg)schoenen (A/B, winter B/C) + evt. wandelstokken;
-          Sandalen (teva’s) of slippers (voor ’s avonds én voor baden/doorwaden van beekjes);
-          Slaapzak (ca. -5˚C), lakenzak (NB in zomer dunne slaapzak voldoende – zie opm.)
kussen-sloop (met je fleece erin heb je zo een kussen) / Bij kamperen: ook slaapmatje
-          Dagrugzak ( ≥ 25 liter) voldoende groot voor:
-           1 of 2 waterflessen (bijv. een klein flesje wat in het zijvak van je dagrugzak past + een grotere fles voor je ‘voorraad’). 2 liter water per dag is geen overbodige luxe; zeker in de zomer drink je snel meer.
-          Regenkleding (jas en broek; jas ook als windjack te gebruiken);
-          Zonnebril / zonnepet;
-          Warme trui /fleece;  (bij Toubkal tocht ook: handschoenen / muts / sjaal)
-          Lange broek, ook om in te wandelen bij slechter weer of ter bescherming tegen de zon;
-          Korte broek (niet te kort, je bent in een moslim-land) of afritsbroek;
-          Enkele (sneldrogende) T-shirts, ook iets met lange mouwen en eventueel een kraag (of sjaaltje) ter bescherming tegen de zon;
-          Ondergoed / evt. zwemkleding,
tijdens het kamperen kun je ’s avonds veelal een beetje ‘badderen bij een beekje’;
-          (dunne) Handdoek (snel droog) / washand / (biologische) zeep / voor vrouwen evt. een omslagdoek (zie opmerking over ‘badderen’)
-          toiletartikelen (in handige kleine flesjes) / tampons(!) / (vloeibaar) wasmiddel als je een T-shirt of je sokken wilt wassen (biologisch afbreekbaar);
-          (voldoende) sokken voor het wandelen / extra (schone) sokken voor ’s avonds;
-          Lange onderbroek (thermisch), legging of pyjamabroek (als het ’s nachts erg koud is)
-          Toiletpapier / papieren zakdoekjes / evt. desinfectie-gel
-          Zaklamp (ook in de Berberhuizen en zeker bij het kamperen is zo’n lampje dat je op je hoofd kunt bevestigen best praktisch) - nb batterijen mee terug naar Nederland!
-          Evt. oordoppen (tegen snurkers naast je in de berghut of een andere tent … ??)
-          Handige dingetjes waarmee je onderweg iets kunt repareren, bijv. zakmes, veiligheidsspelden, naald en draad, lijm, stukje touw of kabelbinder (tie-rap), tape, bandenplak (voor je opblaasbare matrasje);
-          Heup-/halstasje voor belangrijke papieren (paspoort, ticket, alarmnummer verzekering).
-          En in de winter / bij sneeuw: stijgijzers en pikkel! (evt. lokaal te huur; ca. € 5,- per dag)

               
       

                  Nog wat sfeerbeelden uit de Hoge Atlas, klik op de Link
https://plus.google.com/photos/114124905254051554625/albums/5749869417184929393?
banner=pwa

                        Zo zie je maar er gaat echt het een en ander mee!!
                          Na het weekend maken we de volgende update

Salamalikoum, 
Renée & Thomas








dinsdag 2 juli 2013