Dag 4 Amsourzerte naar Lac D’Ifni

Als we zoals afgesproken om 7.00 uur klaar staan is er van Ilyas nog geen spoor. Na 10 minuten komt hij zich al verontschuldigend melden. Hij moet zijn schoenen nog aantrekken en intussen komt ook de eigenaar van de refuge erbij staan. Hij heeft last van zijn voeten en vraagt of Thomas daar eens naar wil kijken. Toen hij de was deed in de rivier heeft hij zijn voet opengehaald en nu is het warm en dik. Eigenlijk moet hij naar een dokter, maar die is hier niet in de buurt. Wij hebben wel Betadine zalf bij ons wat op de zere plekken gesmeerd wordt en nadat er ook nog een verbandje om zit kunnen we vertrekken.

Het is intussen 7.30 uur. Na een uur lopen dwars door een langgerekt dorp, waar ook schapen gebruik maken van de weg, komen we in een volgend dorpje waar we onder de bomen een mooi terras vinden. We kunnen er verse jus d'orange kopen en zitten er heerlijk in de schaduw.
Ilyas heeft totaal geen haast. Als we verder lopen komen we na weer een uur op het hoogste punt, waar opnieuw een mannetje zit die iets te drinken verkoopt. We gaan weer lekker zitten. We hebben een prachtig uitzicht op Lac D'Ifni.

Tot nu toe liepen we over een vrij breed pad, maar dat is nu afgelopen. We moeten het hele meer rond over een geitenpaadje bestaande uit “aardappelstenen”. Een aanslag op je enkels en scheenbenen. Er lijkt geen eind aan te komen, vooral ook omdat we soms maar een paar centimeter langs het ravijn lopen en omdat Renée toch wat last van hoogtevrees heeft is dat niet fijn.

Als we het meer driekwart rond zijn, steeds een stukje lager, zien we ineens een shelter waar Hoesein en Mustafa zijn. Dit is ons oorspronkelijke overnachtingsadres. Het is ondanks de 2 pauzes pas 12.00 uur. We krijgen al snel onze lunch geserveerd terwijl Ilyas gaat zwemmen in het meer.

Na de lunch kunnen we nog een poosje rusten en stipt 14.00 uur vertrekken we voor het volgende stuk.
Als we het idee hadden dat het laatste stuk van de morgen zwaar was hebben we ons lelijk vergist. Nu klimmen we in twee en een half uur midden door een ravijn naar een plekje tussen de rotsen waar we onze tent mogen opzetten op een heel klein plekje tegen een rots aangepakt.
 

We staan met onze rug naar de wind, maar moeten daardoor langs de tent over een randje van 30 cm om bij de ingang te komen. Het waait af en toe behoorlijk dus de tent wordt met veel keien vastgelegd in de hoop dat we vannacht niet wegwaaien. 

 

We moeten naar de keukentent komen boven op de rots boven ons hoofd om te eten, maar dat mag de pret niet drukken. Vooral Renée is dol op het randje waar ze steeds langs moet!
Morgen 4 .00 uur opstaan en 5.00 uur vertrek naar de Toubkal!